Benim Süper Kahraman’ım

Süper Kahramanlar’ı sevmeyen yoktur herhalde aramızda ? eğer var ise boşa sevme duygusu ona bahşedilmiş  diyebilirim açık yüreklilikle, başlıkta da anlaşıldığı gibi bugün Süper Kahramanlar ile alakalı bir şeyler yazmalıyım diye düşündüm. Neden düşündün derseniz…

Dün Mecidiyeköy’e doğru arkadaşımla gidiyordum tabi Cumhuriyet Gazetesinin olduğu sokak gayet kalabalıktı. Konu nasıl oraya geldiyse arkadaşım bana  Süper Kahramanlar ile alakalı bir soru sordu, aslında soru şuydu. Bence süper kahraman denince akla “İron man ve Spiderman geliyor peki senin aklına ne geliyor” diye bir  soru . Hiç düşünmeden Ninja Kaplumbağalar dedim. Bana bir ezik büzük ifadeyle baktı. O an bu yazıyı yazmaya karar verdim.

Benim hayatımda ilk olarak süper kahraman olduğuna kanaat getirdiğim kişi tabiki annemdi..  Üşürüm üstümü örter karnım  acıkır doyurur gibi şeyler yerine her ne hikmetse odanın ortasına dağıttığım oyuncaklarımı ertesi gün veya bir kaç saat sonrasında oyuncak poşetimin içinde buluyordum. Sonra nedense  bir gün bu insan ötesi varlığı bir teste tabi tutmaya karar verdim … En sevdiğim oyuncağımı koltuk arkasına  saklayıp ertesi gün orada olup olmayacagına karar vericektim. Sonuç olarak  tabiki beklentim, Oyuncağın bıraktığım yerde değil de oyuncak poşetimin içinde olması yönündeydi .. Fakat o insan ötesi varlık hakkındaki tahmin tutmadı tabi o an dünyada kimsenin süper kahraman olamayacağına kanaat getirmiştim.

Bir zamandan sonra Ninja Kaplumbağalar ile alakalı bir çizgi film başladı. Küçücük kaplumbağalar olmuştu bir ölüm makinesi kötülere karşın sürekli bir uğraş içindeydiler en sevdiğim karakter Mikalenjelo’ydu takımın en komik ve en haylaz üyesiydi. Uysal ve komik bir yapıya sahipti. Çift nunçaku kullanır ve turuncu bir bandaj takardı. Aynı zamanda takımın en obur üyesiydi. Arkadaşlar arasında sürekli Mikalenjelo olarak çağırılırdım. Sonrasında Süperman çıkageldi, adam her boku yapıyordu salak bir muhasebeciyken bir anda Pelerinli bir kurtarıcıya dönüşüyordu. Tabi bir an bende Süperman olabilirim ne var bunda gibi düşüncelere dalmıştım. Bildiğin annem anlatır. “Annemden alıntı ; Oğlum bir gün sofrabezi ile bizim çatıdan atlamaya karar vermiş ve merdivenlerden yukarı doğru koşarken seni yakalamıştık” demişti tabi o kadar inanırdım Süperman olabileceğime gel gelelim zaman geçti. Spiderman diye bir lavuk çıktı ortaya oda gözlüklü salakmı salak bir elemandı tabi bir kazaya kurban gitti çocukcağız bir örümcek tarafından ısırılıp o duvar senin şu duvar benim zıp zıp zıplıyordu. Eee tabiki bende Spiderman olurum be gibi triplere bürünmüştüm, benide örümcek sokar ve bende bir örümcek adam olabilirim diye düşünürdüm sürekli. Adamımı bulmuştum … demek benim gibi insanlar varmış diye düşündüm, çok sevdik bu arkadaşı.. çizgi filmi yapıldı, filmi yapıldı…  Süper Kahramanlara olan ilgim bundan ibaret tabi şuan 20 yaşıma giricem neredeyse ama utanmıyorum. En sevdiğim Süper Kahraman Ninja Kaplumbağalardır hee birde şunu söyleyeyim şu yaşıma kadar sürekli duvarları tırmanıyorum hani, anlarsınızya “testesteron” ;)

KUBİLAY ALTUNBAŞ