Tanıyorum Kendimi

Tanıyorum kendimi ben ya. Niye böyle bi yazı yazma gereği duydum bilmiyorum ama şimdi bi şeyler anlatıcam günlük sana. Öncelikle, az önce sigara almaya çıktığımda düşündüm ki, havalar iyileşmiş, bize ne. Herkesin güzel havalarla ilgili çoktandır yaptığı planları var, bize ne. Bizim ne zaman planlarımızı gerçekleştirme fırsatımız olmuş ki?

Giderim kışın başlarında ve sonlarında sahillerde içerim. Geceleri barlarda içerim. Yanımda tek tük arkadaşlarım olur. Bir iki saat güzel vakit geçiririm. Sonra gelir işe gömülürüm. Belki birileriyle bir iki plan kurarım. Hayal kurarım. Tanıyorum kendimi işte. Bu sefer belki derim, başlarım saçmalamaya. Kaptırırım kendimi. Arada bir sahneye çıkarım. Kendimi iyi hissederim her seferinde. Sonra gelirim yine işlere gömülürüm. Paket paket sigara eskitirim bilgisayar masamda. Bir gün dağıtırım, bir gün toparlamaya çalışırken boşver yarın toparlarım derim. Yine plan kurarım.

Tanıyorum kendimi bak. Her gece nasıl uyuyabilirim biliyo musun? Ya müzik dinlerim yatağımda sabaha kadar, uyuyakalma umuduyla. Ya da ertesi günlerden birindeki en ufak güzel bir şeyi düşünerek uyuyakalmayı umut ederim. Bazen müzik dinleyesim gelmez. Kendim bi melodi tuttururum, öyle uyurum. Çok değil, yarım saat geçer, kalkar bilgisayarın başına otururum. O zaman ne iş yapabilirim ne müzik dinleyebilirim ne başka bişey yapabilirim. Soğurum herşeyden. Ben kendimi bilmiyo muyum? Monotonum her ne kadar sosyal gözüksem de. ” Bırakayım o düşünsün, bırakayım onlar düşünsün ” olayı yok ki bende. Çok isterdim. Ama yok..

Bir ara gidicem Poyrazköye, daha deniz ısınmadan giricem suya. Belki biraz kafa dinlemiş gibi yapıcam. Bir iki gün idare edicek beni. Sonra bi gün yine sahneye çıkıcam. O da bir iki gün götürse… Sonra? Belki Konya’ya gider bizimkileri görürüm. Belki ordan İzmir yaparım, yeni insanlar görürüm, kuzenle vakit geçirirm. SOnra? Sonra da işte gelirim yine bilgisayarımın başına otururum. Buharlaşan hayallerin, planların verdiği saçmasapan ruh haliyle oturur beste kaydetmeye çalışırım. Olmaz, tüm çalışmayı silerim. Bir site yapayım derim. Başta gaza gelirim, sonra tutmaz, ilgilenen olmaz, kapanır gider site. Sonra? Sonra yine bi Poyrazköy yaparım :)

Tanıyorum kendimi ben. Mutlu olmak istemeyen bi benle karşı karşıyayım hep. ” bırak o düşünsün ” yok çünkü bende. Çok isterdim.. Ama yok.

Evet, biraz rahatladım. Chris Rea dinleyip Pes yapıcam veya Revolution’a başlıcam birazdan. Tani önce bir duş alayım. Görüşürüz günlükcüm. :)