Sen de mi Leyla?

Leyla ile Mecnun iyidir. Cidden. Ama nedense 2-3 bölümüm var izlemediğim. Evde internetimin olmamasından dolayı sanırım. İş yerinde de Enesle birlikte Game of Thrones izlerdik, o da gitti artık. Dizi de bitti gerçi ama, olaydı belki Leyla Mecnun izlerdik kim bilir.

Leyla ile Mecnun ekibi çok güzel işler yapıyorlar. İlk başlarda böyle bi fikir geliyor akıllarına sanırım, sonra bakıyorlar hem kendileri hem de izleyenler seviyor, devam ettiriyorlar. Ama şunu belirtmemiz lazım. Türkiyede yapılan böyle işlerin çoğunluğu, baktılar tuttu mu ilerlettirirler, bokunu çıkarırlar. Leyla ile Mecnun’da o kadar çok tekrar, o kadar çok benzer olay var ki, ama hiç bir zaman aklınıza geldi mi ” öh be boku çıktı! ” demek? Gelmez. Çıkmaz çünkü. İşte bu durum da etkiliyor bu diziyi bu kadar çok sevmemi.

Mesela bir ara yutüpde izlemiştim ropörtajlarını. Bir kafede basın ve hayran kitlesiyle konuşuyorlar muhabbet ediyorlar. Oturduğum yerden bile katılabildim muhabbete. O kadar samimiler. Sigaralarını yakıyorlar, çaylarını içiyorlar, sorulara cevap veriyorlar, anlatıyorlar, gülüyorlar güldürüyorlar. Daha ne olsun?

Bence bu dizi ile bir grup oluşturdular. Ama öyle sınırları belli değil. Anlamak isteyen, gülmek isteyen, kalite isteyen, sohbet muhabbet isteyen, tarafsız isteyen, düşünce isteyen, ince espiri isteyen, espiri isteyen herkes geliyor gruba. Sonra bu gruba hem dizi izletiyorlar, hem setlerine davet ediyorlar, hem çıkıp onların karşısında şarkı söylüyorlar. Önemli isimleri toparlayıp muhteşem ortamlar hazırlıyorlar ve muhteşem zaman geçirtiyorlar o gruba.

Şarkı söylüyorlar demişken, Ali Atay’ı bir şarkıcı veya vokal olarak görmüyoruz tabiki. Ama Duman’ın vokalini de öyle görmüyorum ben. Ama Ali Atay belirli duyguları izleyenlere zaten aşılamış, şarkılarla üzerinden geçiyor. Böylece ne acayip duygular yaşatıyor insana. Bu yazdıklarımla hem dizi içerisindeki şarkılardan hem de diziden ziyade kendilerine ait olan şarkılardan bahsediyorum.

Bu arada, Ali Atay’ı kötülemiyorum yanlış anlaşılmasın. Belirli bir tarz oturtmuş durumda. Ama zevk renk meselesine gelince konu, ve ben müzikle biraz içli dışlı olduğudan, biraz eleştirmiyor değilim. Ama severek dinliyorum, verdiği duyguyu hissedebiliyorum gayet, ve her zaman da izleyip desteklerim yani :)

Neyse, yazıyı biraz uzattık. Aşağıdaki şarkı tüm Leyla ile Mecnun severlere gelsin diyelim bitirelim. Görüşmek üzere!