Mevsimsel Bunalım

Az önce farkettiğim bi durum var. Yani aslında herkes mantıken böyle olduğunu bilir ama tuhaf bi şekilde düşündürdü beni.. Bir saatten fazla olmadı ben uyanalı bugün ve kahvaltı yapıp odama girerken içersinin aydınlık olduğunu farkettim. Daha doğrusu aydınlıktan ziyade, rengi bi güzeldi odanın. Hani kışın, sonbaharın, yazın falan renkleri olur ya, yaz günü gibi bi ışıltı geldi gözlerime odaya giriverince. Ben de böyle bi mutluluk hormonu ürettim tabi, geçtim bilgisayarın başına. Çayım sigaram bilgisayarım ve internetim var, oda soğuk da değil pek, aynı yağmurlu yaz günü gibi..

Ama işte çok sürmedi, karanlık çöktü birden böyle tuhaf oldum. Üşümeye başladım falan. Sonra moralim bozukmuş gibi hissetmeye başladım.. Utanmasam ” Zeki Müren – Ah bu şarkıların gözü kör olsun ” açıp dinlicem bu anlık mutluluğun üzerine. Neyse neyse.. Moral bozmak yok. Geçicek bu kara kış günleri. Her sene oluyor bu kış ama ilk defa beni bu kadar kötü etkiliyor gerçi.. Bunalttıkça bunalttı. Oturduğun yerde oturamıyosun, üşüyosun, sobaya yaklaş çok sıcak, uzaklaş kıçın donar.. Oda soğuksa çalışamazsın işin gücün vardır mesela.. Odayı ısıtana kadar şevkin kaçar.. Biri bişey der, cevap veremezsin düzgünce, ellerin ya soğuktan titrer ya da sıcaktan bunalır..

Ne bileyim öyle işte.. Günaydın bana diyelim. Afiyet de olsun, kahvaltı yaptık.. Tekrar görüşmek üzere günlükcüğüm.