Rap Müzik Yasaklanmalı, Saklanmalı

Arkadaş geliyorum şuraya masama oturuyorum, Enes sağolsun güne hayko cepkin – berteraf et ile başlayıp, sagopayla devam ediyor. Arada bir ferdi babaya giriyor, sonra da ” bakarım dalgama seni de sallamam ye yov ” diye devam ediyor saçmalığa. Adam rap müzik yapıyor, hı hı. ” ebenin amı ebenin amı ebenin amı ebenin amı ” diye gidiyor iki nakarat boyunca sürekli.

Lisede bizim sınıfta bi çocuk vardı, rap’den iğrenmemde o da baya etkilidir. Şimdi şöyle bir durum var, tamam eyvallah, ister git putlara tap, ister git ağacın dibine işe, ister git rap dinle, rock dinle, alternatif dinle, özgürsün. Kim bilir belki de gerçekten normal düzgün adam gibi rap yapan insanlar vardır. Müziğe önem verirler falan filan, belki bir umut ama, benim gözlemlediğim tek bir tane öyle insan yok. Lisedeki arkadaş mesela. Adam sınıfta sürekli söz yazıyorum diyor, sürekli rapci gibi konuşmaya çalışıyor, derslerde rap söylüyor, bişey diyene öyle cevap veriyor falan, bir de buna yaşam şekli diyor. Kendisi bile bilmiyorum belki de ilgi çekmeye çalıştığını.

Böyle metalciler yok mu? Vardır tabiki. Öyle insanlar da tanıdım. ” rapcileri ” sokaklarda kafa göz dağıtanlar, emoları taşlayanlar bilmem neler falan, onlara hak vermiyorum. Ama bir oran yapılsa, metalcilerin yüzde kırkı böyledir, repcilerin(!) yüzde doksan sekizi böyledir.

Bu arada belirtmek istiyorum, Hip-hop müziği severim, cidden severim. Eğlenceli, aynı zamanda müzik değeri olan bişey. Müzik tarzını sevmek için eğlenceli olması da gerekmez. Daha önceki yazılarımda da bahsettim, içinde hissettiğin duyguları karşılayan müziği dinlersin hep. Arabesk rep nedir lan? Adam esrar kokarım ben güzelim diyor. İçindeki duygunu sikeyim senin. Sana bişey olmasın :)

Neyse, yazıyı bitireyim, sonra da gideyim Enes’e söyliyim de kapatsın şu saçmalığı artık. Kusacağım birazdan anasını satiym. Haydi görüşmek üzere.