O. Çocuğu

Bu yazıya neden bu adı verdim, aslına bakacaksınız birazdan. Tam da yerine uygundur. Dışardayım, minibüs bekliyorum okula gideceğim. Hava soğuk, 2-3 derken benim gitmediğim yere giden minibüsler geçiyor ama hala okula gidecek minibüs yok. Bekliyorum öyle, duvarın kenarında küçük bir tepe halini almış kar tabakasının eriyişini izliyorum, biraz güneş var da. O arada bizim minibüs göründü, hızı da normalden biraz fazla; bana 200 metre uzakta bir sokak var, oradan bir bisiklet çıktı birden yola, minibüs frenlemeden adamı hafif teğet geçerek çarptı bisiklet sürücüsüne. Adam bisikletiyle hurra yere yuvarlandı, biraz sürüklendi. Minibüs tam benim önümde durdu, gideyim mi kalayım mı arasında kalmıştı herhalde, bi gidip bi geliyordu. Neyse sonra geri geri gitmeye başladı, muavin indi minibüsten, ben de içimden “helal olsun, şimdi gidip adamın yanına gidecek bir şeyi var mı diye soracak” muavin yavaş yavaş minibüsün arka tamponuna doğru ilerledi, eğilip tampona baktı, sonra ön kaportaya ; – Tamam usta bir şey yokmuş , dedi kaptan dediği it herif de onu onaylar şekilde kafasını salladı ve muavin hiçbir şey olmamış gibi minibüse bindi ve minibüs hareket etti. Bisiklet sürücüsü de iki elini açıp, gökyüzüne doğru baktı, gözleri umutsuz. Sonra aldı bisikletini yoluna devam etti, adamın yanına gittim “iyi misin ağabey ? ” dedim, şükür bir şeyi yoktu sadece düşmüştü. Bana bakıp “Yok bir şey sağol” dedikten sonra yoluna devam etti. Minibüse binmedim tabii, “Orospuu Çocuğu !” diye seslendim sadece.

Şimdi ayıp mı yaptığım ?