Sevgi + Alışkanlık = Ölüm

Hani sevgiden çok alışkanlık buhranı içinde ilerlediğimiz ilişkiler olurya “aslında ızdırap olan ilişkiler diyelim”. Sigara alkol gibidir bu melet , bir bitti sözü çıkar agızdan, el telefona gider ama yemin edilir,ardından beklersin bir süre,yolda birşey görürsün, bir müzik dinlersin, kafanı yere eğersin karşında o .Üzüntülü anlarında onun yanında olduğu aklına gelir. Yaşadığın en kötü acıyı bile unutur yeniden başlarsın

Aylarını,yıllarını çürütürsün, herseferinde “bu son” dersin, kavgalar ve ayrılıklar hiç eksik olmaz, bazen tam anlamıyla biter “bu son birdaha kesin olmayacak busefer kesin bitti kesin” çıkar ağızdan kapatılır yavaşça o leş kokan ağız, kendinize anlatırsınız yavaş yavaş, aynaya bakarsınız karşınızda o, birini görürsünüz o, herkes sanki bir an o gibi zannedersiniz. Sonra herşeyin düzeleceği aklınıza gelir aradan 1 ay geçer seni özlüyorum mesajıyla yelkenler suya iner. Acılar unutulur ve yeniden başlanır bu hastalıklı ilişkiye… Bu aynen bitmeyen sakız çiğnemek gibi yada naneli bir sakızın tüm naneliğinin kaçması gibi..

Neden insan imkansızı isterki? Neden kalbine söz geçiremez? Neden vazgeçmeyi bir türlü beceremezki? Uzaklaşsanız yaklaşır, yaklaşsanız uzaklaşır. Hastalık gibi, ölüm gibi bir şeydir bu. “Lanet berbat birşey”

Yazan: Kubilay ALTUNBAŞ